W Europie preferencje dotyczące oglądania filmów i programów telewizyjnych są tak różnorodne jak jej kultury. Od północy po południe, od zachodu na wschód, mieszkańcy starego kontynentu mają swoje własne metody na cieszenie się kinematografią światową.
Dubbing to standard, ale nie dla wszystkich
Wielkie filmowe narody jak Francja i Włochy są wiernymi zwolennikami dubbingu. W tych krajach aktorzy podkładający głos są często tak samo znani jak ich hollywoodzkie odpowiedniki. Podobnie jest w Hiszpanii i Niemczech, gdzie tradycja dubbingu sięga dekad wstecz i jest ściśle związana z branżą filmową.
Skandynawia i Bałtyk
Skandynawowie cenią sobie napisy, co jest uznawane za sposób na naukę i utrwalanie znajomości języków obcych. Programy dla najmłodszych są jednak dubbingowane, aby ułatwić im dostęp do treści.
Napisy dominują na północy i w małych krajach
W Holandii czy Grecji, gdzie rynki są mniejsze, a koszty produkcji lokalnych wersji dubbingowych wyższe, dominują napisy. To również wybór dla wielu widzów, którzy wolą słyszeć oryginalne głosy aktorów.
Lektor w Europie Wschodniej
W wielu krajach Europy Wschodniej takich jak Polska czy Ukraina, popularna jest technika lektorska, gdzie jeden głos aktorski czyta dialogi wszystkich postaci, podczas gdy oryginalny dźwięk filmu jest cichszy, ale nadal słyszalny w tle. To rozwiązanie jest tańsze od dubbingu i pozwala na szybkie wprowadzenie zagranicznych produkcji na rynek.
Podział na regiony w Belgii
W Belgii sytuacja jest unikatowa z powodu podziału językowego kraju. Flamandzkojęzyczna część kraju często ogląda programy z napisami, podczas gdy walońska część preferuje dubbing.
Turcja i Bułgaria: Dubbing czy napisy?
W Turcji i Bułgarii także spotyka się mieszane podejście. Popularne seriale i filmy są zazwyczaj dubbingowane, zwłaszcza te, które cieszą się dużym zainteresowaniem wśród szerszej publiczności. Jednakże, wiele programów jest nadal dostępnych z napisami, zwłaszcza te, które są skierowane do bardziej wymagających widzów.
Dubbing dla najmłodszych
Co ciekawe, nawet w krajach, które tradycyjnie wybierają napisy, dzieci są traktowane inaczej – dla nich przygotowuje się pełne wersje dubbingowe. Jest to zrozumiałe, gdyż młodsza widownia nie jest jeszcze w stanie szybko czytać napisów, a dostęp do historii w ich własnym języku pozwala na lepsze zrozumienie i większą radość z oglądania.
Co kto lubi
Podsumowując, Europa prezentuje mozaikę preferencji, co do sposobu konsumpcji treści filmowych i telewizyjnych. Od dubbingu przez napisy, aż do lektora, kontynent utrzymuje swoją różnorodność kulturową nawet w tak codziennych czynnościach jak oglądanie filmów. Dla twórców i dystrybutorów oznacza to konieczność dostosowania się do różnych rynków, a dla widzów – możliwość wyboru najbardziej odpowiedniej dla siebie formy.
W Polsce, gdzie mieszane uczucia wobec dubbingu i napisów odzwierciedlają różnorodność preferencji, widz ma często do wyboru zarówno wersję z lektorem, jak i z napisami, co jest wyrazem szacunku dla indywidualnych preferencji konsumentów i ich różnorodnych potrzeb.
na podstawie: https://preview.redd.it/1q2bi8kg2p331.png?auto=webp&s=269611b672b85488d0dae69f6b4d74656ac757ca