Pałac Namiestnikowski (…) mieszczący w głównym korpusie Warszawski Rząd Gubernialny, a w pawilonach wydziały kancelarii Warszawskiego Generał-Gubernatora. Pałac ten wybudowany w 1645 roku przez Stanisława Koniecpolskiego, podług planu architekta Konstantego Temallego, dostał się drogą spadku do Lubomirskich, później zaś do Radziwiłłów, od których nabył go rząd w 1818 r. w stanie zrujnowanym tak, że musiano dopełnić gruntownej przebudowy podług planu architekta Piotra Aignera. Facjatę korpusu przyozdobiono kolumnami, rzeźbą, balustradą wklęsło-wypukłą i kamiennymi posągami, które pochodzą z dawnej bramy miejskiej, krakowską zwanej. Skrzydła pałacu, zajmujące po obu stronach całą długość dziedzińca, przedzielonego żelazną kratą, są zbudowane w stylu jońskim, podczas gdy front jest koryncki. Od strony ogrodu, rozciągającego się z tyłu gmachu ku Wiśle, facjata pałacu ma styl zwany rustico i posiada piękną galerię z kolumnami doryckimi. Pierwsze piętro składa się z wielkich sal i pokojów, ozdobionych sztukaterią. Kiedy w 1852 roku pożar zniszczył główny korpus, budowniczy Alfons Kro- piwnicki starał się dokonać odbudowy bez żadnego uchybienia stylowego. (…)
Powyższy tekst i ilustracje stanowią fragment przewodnika po Warszawie: Ilustrowany przewodnik po Warszawie : wraz z treściwym opisem okolic miasta; Andriolli, Michał Elwiro (1836-1893) Ilustracje, Illinicz-Zajdel, Ludomir (około 1858-1904) Ilustracje; Warszawa : Redakcja “Wędrowca”, 1893 (Warszawa : S. Sikorski)